KNOW-HOW

Zalety:

Największą zaletą ultrafiltracji jest sterylność. Woda pozostawia membranę całkowicie wolną od wirusów i bakterii. Membrana czyści i dezynfekuje się automatycznie kilka razy dziennie. Dzięki tej technologii zanieczyszczenie filtra jest niemożliwe.

Jednostka ultrafiltracyjna jest przepłukiwana automatycznie w regularnych odstępach czasu przez okres krótszy niż minuta. Eliminuje to koszty pracy.

Do montażu systemu UF w zupełności wystarcza typowa wysokość sufitu wynosząca 2,1 m. Sufity o wysokości 4,5 m i więcej należą już do przeszłości.

Dzięki zastąpieniu tradycyjnych filtrów ze złożem piaskowym/szklanym, przestrzeń potrzebna na wykonanie instalacji uzdatniania wody zmniejszyła się o połowę.

Łącząc wiele małych membran filtracyjnych w tak zwane „moduły filtrujące”, powierzchnia filtra staje się wystarczająco duża, aby umożliwić większe przepływ wody. W zależności od zastosowania moduły te mają różne rozmiary, co pozwala na różną wydajność filtra. Zastosowanie wielu modułów prowadzi do wydajności uzdatniania wody, która praktycznie nie pozostawia nic do życzenia

Jak to działa?

Ultrafiltracja (UF) jest porównywalna do filtrowania kawy, tylko znacznie lepsza, po prostu ultra.

Podczas ultrafiltracji filtrowana woda jest przetłaczana pod ciśnieniem przez małe plastikowe rurki o średnicy wewnętrznej około 0,5 – 2 mm. Rzeczywistymi filtrami są ścianki tych rurek, których pory mają wielkość 0,01 mikrona (dla porównania ludzki włos ma średnicę około 50 mikronów – jest to wartość 5000-krotna). Ściany te (membrany) mogą zatrzymywać brud do określonej wielkości. Cząstki lub zanieczyszczenia, które są zbyt duże dla membran ultrafiltracyjnych, są ponownie wypłukane na końcu rurki, podczas gdy substancje rozpuszczone (sole i substancje organiczne) mogą przejść przez membrany rurki filtrującej.

Jednak ogromną przewagą ultrafiltracji nad konwencjonalnymi metodami filtrowania jest absolutna sterylność przefiltrowanej wody. Pory membran UF są tak małe, że membrana UF powstrzymuje bakterie, a nawet wirusy.

Łącząc wiele z tych rur filtracyjnych w tak zwane „moduły filtrujące”, powierzchnia filtra staje się wystarczająco duża, aby umożliwić przepływ wody o większych wymiarach. W zależności od zastosowania moduły te mają różne rozmiary, co pozwala na różną wydajność filtra. Zastosowanie wielu modułów prowadzi do wydajności uzdatniania wody, która praktycznie nie pozostawia nic do życzenia.

Zasady odwróconej osmozy:

Odwróconą osmozę można określić jedynie szerzej jako metodę filtracji, ponieważ membrana nie jest porowata, ale półprzepuszczalna. Oznacza to, że membrana nie jest przepuszczalna dla wody jako taka, ale może absorbować wodę w swojej strukturze molekularnej. To z kolei oznacza, że powstały koncentrat zawiera wszystkie zanieczyszczenia dostarczane wraz z wodą surową (wodociągową), natomiast tzw. permeat (wynik oczyszczania) zawiera głównie cząsteczki wody. Dzięki temu otrzymujemy wodę gotową do spożycia.

Jak to działa?

Jeśli, dla przykładu oddzielimy roztwór soli od czystej wody za pomocą półprzepuszczalnej membrany, system w naturalny sposób będzie dążył do wyrównania stężeń. Można to osiągnąć jedynie poprzez umożliwienie przedostania się czystej wody przez membranę do roztworu soli. Proces ten nazywany jest przepływem osmotycznym, w wyniku którego pierwotnie równy stosunek objętości obu cieczy zmienia się na korzyść roztworu soli. Zatem poziom cieczy po stronie zasolonej wzrasta, podczas gdy po stronie wody maleje. Jeśli przepływ osmotyczny osiągnie zero, równowaga osmotyczna została ustalona. Różnica wysokości pomiędzy obiema cieczami odpowiada ciśnieniu osmotycznemu i jest proporcjonalna do początkowej zawartości soli w roztworze.

Test integralności – zwiększone bezpieczeństwo poprzez próbę szczelności membran

Mokre membrany są poddawane działaniu ciśnienia powietrza po stronie filtratu. Ze względu na napięcie powierzchniowe wody powietrze nie może przedostać się przez membrany. Uszkodzone włókna można wykryć poprzez spadek ciśnienia. Każdą ulicę filtracyjną można testować osobno.

Jeżeli wartości ciśnienia spadną poniżej wartości ciśnienia określonych dla nowych modułów, wskazuje to na prawdopodobną wadę membrany.

Za pomocą przezroczystego odcinka rury na module można określić, którego modułu dotyczy problem.

Po wyjęciu modułu i zdjęciu zaślepek kontrola wizualna pokazuje pojawiające się pęcherzyki w miejscu nieszczelnych kapilar.

Po mechanicznym uszczelnieniu obu stron nieszczelnych kapilar moduł jest szczelny i ponownie gotowy do pracy bez ograniczeń.